گهی با سرکه  گه با مل چه ...خل       گهی خندان گهی گریان چه منگول

میان مردمانم گم شدم من                یکی نالانیکی زیبا چو سنبل

فلک را من شکافتم با دلی خون     گرفتار رخ یارم چو مجنون

اگر حاجب به رویم تیر بندد           روم من  تابگیرم از لبش جون

همایش «روزی بیاد دیروز» در نوقاب برگزار شد

در آستانه هفته معلم طی مراسمی دانش اموزان چهل سال قبل مدرسه راهنمایی معلم نوقاب گناباد، با حضور در کلاس درس در همایشی "روزی به نام دیروز" از معلمان خود تقدیر کردند.

کلاس عشق ما دفتر ندارد

شراب عاشقی ساغر ندارد

بدو گفتم که مجنون تو هستم

هنوز آن بی وفا باور ندارد

دوست دارم تنها باشم

در این خرابه غم اما

تنهایی چگونه

بار غم فراغ را تحمل کنم....

که غزل تنهایی ویژه تو می سرایند

ای خدای بنده نواز

ومن تورا دارم در همه حال

ای مهربان ترین  بخشنده

وای روزی دهنده بی منت

سپاس

حتی تصور اینکه بهترین  انسان

یک لحظه هم بجای تو باشد

وحشتناک است

وموهوم

دهشتناکتر از هر دیو  ودد

یا کرام الکاتبین

ومن تنها نیستم

واینک

(همه هیچ اند وتو همه)

یکی را گفتم ای یار قشنگ      از چه اینگونه ای تو مشنگ 

گفت من برغمم غالب شدم       از همین سرگشته ام وشوخ وشنگ

چقدر ماه گرفتگی را دوست دارم

شبیه توست وقتی موهایت را روی صورتت میــریزی

____________________

عِشق چیست ؟

جز آنکه زن همدمی برای مرد

و

مرد تکیه گاهی برای زن؟

یعنی فهم و اجرای این نیم خط آنقدر سخت است

که همه تنهایند …

____________________

برای خانه ام چند متر آسمان میخرم

و یک دوجین ستاره

نمیخواهم اینجا غریبی کنی

ماه من

____________________

خنده های تـــو

آرزوهـــای مـن انـد

بخــند تا برآورده شوند

____________________

چشمان مرا به چشمهایش گره زد

بر زندگیم رنگ غم و خاطره زد

او رفت ولی نه طبق قانون وداع

یکبار فقط به شیشه ی پنجره زد

____________________

ای کاش چو پروانه پری داشته باشم

تا گاه به کویت گذری داشته باشم

گویند که یار دگری جوی و ندانند

بایست که قلب دگری داشته باشم

____________________

شاید تو

سکوت میان کلامم باشی

دیده نمیشوی

ولی من تو را احساس میکنم…

شاید تو

هیاهوی میان قلبم باشی

شنیده نمیشوی

ولی من تو را نفس میکشم

____________________

تغییرم نده ..

من ثابت مانده ام

پای دلی که اسان مرد

تو برای خواستن من تغییر کن.

چشمهایم را دوباره نگاه کن

____________________

بگذار لبهایت برای بوسیدن باشد

چشمهایت به اندازه ی کافی حرف برای گفتن دارد

____________________

گفته بودی که چرا محو تماشای منی

آنچنان مات که حتی مژه بر هم نزنی

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود

ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی

____________________

هنوز هم از بین کارهاى دنیا

دلبستن به دلت بیشتربه دلم میچسبد

____________________

دستم را روی قلبم می گذارم

خوشحال میشوم که قدم هایت را احساس میکنم.

عجب تفاهمی دارند صدای قدمهایت با صدای قلبم

____________________

از دور تو را دوست دارم

از دور …

بی آنکه عطر تو را حس کنم

بی آنکه در آغوشت بگیرم

بی آنکه صورتت را لمس کنم

تنها دوستت دارم

دورانی که ما در آن زندگی مکنیم بر اساس تحولات سریع بشر دچار تناقض های بسیاری است که هر کدام  ناشی از نگرش سردمداران نظم جهانی  وحاکمان کشورهاست.برخی از قدرتهای جهانی بر اساس خوی استکباری داعیه اقایی دنیا را دارند این وضعیت بی تشابه به قاعده ارباب رعیتی حاکم بر کشورهای  جهان سوم  در گذشته نیست.البته این نظام حکومتی اغلب در خانواد ها هم در  سده اخیر قابل مشاهده است.استفاده از نیروی قهری وقدرت برتری از روشهایی بوده وهست که برای تربیت ومهار فرزندان در خانواد ها  استفاده میشود( این وضعیت از نظام پدر سالاری شروع شده وتا امروز که به زن سالاری وفرزند سالاری رسیده است).در جامعه جهانی نیز این وضعیت قابل مشاهده است اما میتوان گفت که این فرزندان (کشورهای)ضعیف دیگر به این راحتی زیر بار نمی روند.وتبدیل به فرزندان اگاه وسرکشی شده اند که زیر با زور نمی روند.این بنوبه خود باعث ایجاد دموکراسی خواهد شد .البته هزینه ها ی فراوان صرف ان شده وقربانیان زیادی داشته وخواهد داشت.اما انچه که تاریخ گواهی مینمایدنابودی واضمحلال قلدران ومتجاوزان،حق خوران  ودیکتاتوران و نامردمان است.  اما هزینه این جنگها ویرانی ها وادمکشی ها از قبل همین ضعفا تامین میشود ولاغیر؟! وتا بوده همین بوده یا حکیم

میخواهم شعر بگویم اما بغض فرو خورده گلویم را می فشارد

از چه بگویم  از که بنویسم 

که مرثیه درد ورنج ندارد

دیگر همه مرثیه خوان شده اند

مداحی میکنند ودر دل اه میکشند چرا؟ 

صفا وصداقت وعشق قربانی شده اند

قربانی که نه سلاخی شده اند

کجا ؟

در گذر تزویر ما

در فراسوی پوچی گری

 در غربت قریب ریا وتظاهر

در این میان همه دو دستی سرشان  را گرفته اند

ومن هم که کسی انرا از روی گردنم بر ندارد؟! 

که من بی سر چه خواهم کرد

شخصیت ما ادمیزاد هادر زندگی ورای اعتقادات دینی  در  رنگ  ها هم  طبقه بندی میشود.این خصوصیت نه که مربوط به امروز بشر ویک کشور مذهب ونژاد خاص باشد بلکه عمومیت جهانی دارد وپهنه گستره ان دنیای دلندشت است.میگویم دلندشت نه از این جهت که هیچگونه حساب وکتابی حاکم نیست بلکه هر جماعتی از دیدگاه ومنظر خودش بدنبال اعمال نفوذ ولابی خویش است.اینکه  شخصیت ،رفتار وکنش نگرش ودیدگا هها ی علمی، رفتاری و فردی،اجتماعی ،سیاسی وحتی مذهبی انسان چگونه  در هر شرایطی تغییر میکند چیز عجیبی نیست بلکه ناشی از ظرفیت  واستعداد های بلقوه وجود آمی بوده وهست والبته شاید بتوان نامش را سازگاری وشاید هم تعامل گذاشت.اگر بخواهیم در هر زمینه مثال بیاوریم الی ماشااله  وفور وفراوان است حتی در طبیعت هم موجودات دیگری هستند که بر اساس نهاد آفرینش بخوبی از این تغییر رنگ بهره برده ومیبرن.آفتاب پرست وبوقلمون از مشاهیرند؟!اما این رفتار ها وتغییر ات در انسانها  چرا وچگونه اتفاق می افتد خود داستان دیگری که بد نیست مقداری راجع به آن مطلب بنویسیم؟!